książka 36,90 zł
E-book 34,90 zł
Stron: 384
Oprawa miękka
Wojna oszukanych
Druga wojna światowa skończyła się dwa lata temu. Dla wielu była klęską.
Społeczeństwa Zachodu chcą pokoju, który nie jest dany znajdującym się pod radzieckim butem Polakom. Część z nich ciągle walczy. W osamotnieniu, bez fanfar, chwały, a czasem i nadziei.
Sierżant amerykańskiej armii Charlie Zielinski ma okazję wrócić do ojczyzny w ważnej i niebezpiecznej misji. Będzie musiał stawić czoło zagrożeniom nowej, perfidnej wojny.
Zmierzy się z przebiegłym wrogiem, mistrzem kłamstwa i mistyfikacji.
Stanie po stronie osamotnionych sojuszników i powróci do spraw z przeszłości, by walczyć o przyszłość.
Langenfeld to marka świetnych militarnych opisów oraz szczegółowej wiedzy historycznej.
W połączeniu z gawędziarskim talentem gwarantuje kilka godzin świetnej, prowokującej do myślenia rozrywki.
fragmenty
Rozwiń tekstJeszcze drżały mu ręce, jeszcze huczało w uszach. Nie wiedział tylko, czy z emocji, czy ze strachu.
– Co, odwykłeś?! – przygadywał mu instruktor, przysadzisty antałek o nalanej, nieregularnej twarzy. Sterczał nad każdym, on i jego pomagierzy, sapiąc przy uchu i marudząc, nawet jeśli w rękach mieli ćwiczebne ładunki. Robił wrażenie zesłanego tu za karę, cierpiącego, który z tą katorgą lubi się obnosić. Zielinsky wyrzucił z głowy to, co kazano mu znosić dobre trzy tygodnie temu. Jeszcze trzy zrzuty, pogonie i ciągły lęk przed następnym przesłuchaniem. Stał się ostrożniejszy, bardziej skupiony. Starał...
Jeszcze drżały mu ręce, jeszcze huczało w uszach. Nie wiedział tylko, czy z emocji, czy ze strachu.
– Co, odwykłeś?! – przygadywał mu instruktor, przysadzisty antałek o nalanej, nieregularnej twarzy. Sterczał nad każdym, on i jego pomagierzy, sapiąc przy uchu i marudząc, nawet jeśli w rękach mieli ćwiczebne ładunki. Robił wrażenie zesłanego tu za karę, cierpiącego, który z tą katorgą lubi się obnosić. Zielinsky wyrzucił z głowy to, co kazano mu znosić dobre trzy tygodnie temu. Jeszcze trzy zrzuty, pogonie i ciągły lęk przed następnym przesłuchaniem. Stał się ostrożniejszy, bardziej skupiony. Starał się mocno, ale i tak go dopadli, bo i mieli dopaść.
Był przygotowany, nawet pyskował, co przypłacił kilkoma sińcami więcej. Trzymano go w strasznym zimnie i hałasie silników aut, skrępowanego i nie do końca zdrowego. Nie dał ciała, choć nie był pewien, czy po kolejnych dwunastu godzinach tortur by nie pękł. Dopiero po kilku takich przedstawieniach zrobiono im w jakimś baraku szkolenie. Instruktorzy, jakiś weteran z wojennych czasów, dywersant z Włoch czy Jugosławii oraz siwy lekarz psychiatra, oznajmili krótko:
– Może być gorzej. Znacz nie gorzej.
Nie chodziło o doświadczenia z Niemcami, ale z nowym wrogiem. Z Sowietami.
INNE TEGO AUTORA
o autorze
